In Argentinië

Hola y buen dia!

Gister ben ik aangekomen in Argentinië. Er is heel veel gebeurd in twee dagen. Ik zal beginnen met de reis naar Argentinië.

Nadat ik (heel emotioneel) mijn vrienden, ouders, broer, vriendje en onze Braziliaanse exchange student heb uitgezwaaid (of zij zwaaiden mij eigenlijk uit) stond ik er dus alleen voor. Ik moest eerst naar de gate, waar de mensen mij vertelden dat mijn handbagage eigenlijk te zwaar was maar dat ze het door de vingers zagen.. Ik moest door een strenge controle waarbij ik in een soort doorzichtige koepel moest gaan staan terwijl ik gescand werd. Hierna ging ik zitten bij de gate en uiteindelijk stapte ik het vliegtuig in.

In het vliegtuig was het heel erg relaxt want ik had een stoel bij het raam, er zat niemand naast me, alleen iemand aan het gangpad, een erg aardige Chileense mevrouw. Ook kon je de nieuwste films kijken in alle talen. Wat minder was is dat ik me niet erg goed voelde (de dagen daarvoor ook al niet zo) en ik al moest overgeven nadat ik één hap van het vliegtuigvoedsel gegeten had. Voor de rest verliep de vlucht prima, ik heb goed geslapen, ze hadden dekentjes en kussens want het was erg koud en de vlucht duurde 13 uur en 20 minuten.

Uiteindelijk aangekomen in Buenos Aires verwachtte ik een menigte vol mensen maar dat viel erg mee. Het was allemaal heel relaxt. Ik wist eigenlijk niet precies waar ik heen moest dus ik volgde maar de mensen en de bordjes met "baggage claim". Toen ik bij de immigratiedienst aankwam vroeg ik me eigenlijk wel af of ik daar moest zijn, of ik niet in de foute rij stond.. Uiteindelijk was ik aan de beurt maar ik moest zo lang wachten dat ik de laatste was, iedereen was al weg. Er was blijkbaar iets mis. Één persoon wist niet waar Nederland lag, en hij moest nog een andere persoon er bij halen, en toen kwam er nog een derde persoon bij. De mensen van de immigratiedienst vroegen steeds aan mij waar ik mijn visum gehaald had. Toen ik "The Hague" zo'n drie keer herhaalde begrepen zij het nog steeds niet. Ze wezen naar "La Haya" op het blaadje en ik zei "Si". Toen mocht ik uiteindelijk doorlopen. Bleek dat ik hier wel gewoon allemaal doorheen moest..

Gelukkig was mijn bagage er en ging de laatste bagagecheck helemaal goed. Toen ik de aankomsthal uitliep stond er inderdaad een jongen met een papiertje met mijn naam erop. Hij liep met mij mee naar de straat, hield een taxi van Holiday Taxi's aan (vantevoren geregeld door het reisbureau) en ik moest hierin stappen, ik moest namelijk van vliegvelden verwisselen (Ezeiza is het vliegveld voor internationale vluchten en Aeroparque voor binnenlandse vluchten). Hij vroeg eerst drie keer wat mijn naam was, toen moest ik het voor hem opschrijven en uiteindelijk zei hij okee let's go. Ik had het gevoel dat alles goed ging totdat hij opeens stopte. Hij zei "hier is het", stapte uit en pakte mijn bagage. Stonden we voor een appartement. "Cual número?" Zei hij. Hij dacht dus echt dat ik hier moest zijn. Dus toen ging ik vervolgens in mijn beste Engels en Spaans uitleggen dat ik naar het vliegveld moest en dat ik niet hier moest zijn, wij stonden er zo een kwartier en hij begreep het nog steeds niet. Ik werd een beetje gestrest want ik moest mijn vlucht halen die binnen anderhalf uur vertrok, en ik moest uiterlijk 40 minuten van tevoren boarden. De taxichauffeur had al gebeld met Holiday Taxi's en gepraat met een man van het appartement maar hij dacht nog steeds dat ik bij het appartement moest zijn. Toen haalde de taxichauffeur iemand van de straat erbij die Engels kon (halleluja) en ik heb het aan haar uitgelegd. Ze legde het aan hem uit. Ik liet mijn e-ticket zien met Aeroparque erop. We zijn toen naar Aeroparque gereden nadat mijn taxichauffeur eerst langs twee fotokopie zaken reed. Beide waren gesloten. Hij moest blijkbaar een kopie hebben van mijn e-ticket om te bevestigen dat ik daarheen moest en niet het gegeven adres van het appartement. Toen ik begreep dat hij er een moest hebben heb ik een kopie aan hem gegeven. En toen, eindelijk, gingen we naar Aeroparque. Ondanks alles was de taxichauffeur heel aardig en omdat hij merkte dat ik hem best wel dik streste zei hij steeds "tranquille, tranquille" wat "rustig, rustig" betekent haha. Hij heeft mijn bagage helemaal tot aan de incheckbalie gedragen wat ook heel aardig was. Toen heb ik hem een hand gegeven en checkte ik net op tijd in voor mijn volgende vlucht. De vlucht van Buenos Aires naar Catamarca ging helemaal prima en het was maar zo'n 2 uur.

Aangekomen op Catamarca vliegveld stond Walter, mijn gastvader, al te wachten bij het kleine vliegveldje. Hij nam mij mee naar een andere kamer waar mijn twee gastbroers Marcos en Andrès, mijn gastmoeder Miriam en een man van de Rotary en zijn zoon stonden met twee grote posters met 'Bienvenida Marieke!" erop. Ik was heel blij dat ik was aangekomen en heb iedereen een kus op de wang gegeven (is hier traditie, altijd als je iemand tegenkomt één kus op de wang).
Wij pakten mijn bagage en stapten in de auto om mijn gastzusje Belen van school op te halen. Vervolgens gingen we met z'n allen eten bij een restaurant. We hadden eerst twee deegdingen met een vulling van kip en een met vlees, ik ben de naam vergeten maar het was erg lekker. Daarna hebben we allemaal iets besteld, ik had iets van pasta met een vulling van spinazie en kip. Jammer genoeg voelde ik me nog steeds niet erg goed dus ik heb het niet helemaal opgegeten.. Gelukkig is het hier normaal om het eten in een doggy bag mee te nemen dus dat hebben we gedaan.

Daarna zijn we naar het huis toegereden. Ik was natuurlijk erg benieuwd. Het huis is echt erg mooi van de buitenkant, traditioneel Spaans-achtig, ik heb een foto hiervan toegevoegd. Van de binnenkant is het ook groot, een two-split level en mijn kamer is naast de woonkamer. Een beetje kleiner dan mijn kamer thuis maar ik vind het al heel fijn dat ik hier mijn eigen kamer heb. Toen we thuiskwamen heb ik eerst wat rondgekeken en Miriam heeft me verschillende dingen laten zien in de keuken. Daarna ben ik gaan slapen want ik was erg moe. 3 uur geslapen, ik werd wakker om half 8. Ik heb wat cadeautjes aan de gastfamilie gegeven (handdoeken, theedoeken, pannenlappen met een Hollandse print en sleutelhangers met klompjes). Ze waren er erg blij mee omdat ze deze dingen goed konden gebruiken. Ik heb hen stroopwafels laten proeven en die vonden ze ook lekker.

's Avonds ben ik met Miriam en Belen naar de broer van Walter gegaan, mijn "gastoom". Zijn vrouw was zwanger van haar vierde kind en was in September uitgeteld. Ik schrok hier wel een beetje toen ik het huis binnenkwam; kapotte keukenkastjes, bekladde muren, 3 houten stoelen om op te zitten en een matras midden op de grond waar waarschijnlijk ook iemand op sliep. Nadat ik nog 3 andere vrouwen heb ontmoet waar ik eigenlijk geen idee van had wie het nou precies waren zijn we vertrokken en naar huis gereden.

Rond 10 uur at de gastfamilie nog een klein beetje kip en aardappels. Ik, nog steeds niet op m'n best, at een salade (natuurlijk met olie, zout en citroen want dat doen ze hier overal op). We hebben een Spaans tv-programma gekeken waar ik niets van snapte natuurlijk, maarja ik moet het toch leren. Om half 11 ging ik naar bed en werd vanmorgen wakker rond half 8.. Opgestaan om half 9.

Vandaag ben ik met Marcos rondgelopen naar het water reservaat. Er was een plek waar je de hele stad kon zien, dat was heel erg mooi. Ik heb hiervan ook foto's toegevoegd. Nu ben ik thuis en zodra de winkels open gaan (die sluiten hier rond 12 of 1 uur en openen rond 3 uur) gaan we naar de stad.

Ik zie net dat ik best wel veel heb geschreven maar dit is dus wat er allemaal is gebeurd. Als je tot het einde hebt volgehouden bravo para tú.

Ciao!

Marieke